بیماری گریوز می تواند به صورت متنوعی علائم خود را نشان دهد که از جمله ی آنها می توان به اضطراب و تحریک پذیری، کاهش وزن با وجود افزایش اشتها، ضربان قلب سریع و نامنظم، مشکلات خواب، خستگی، ادم محیطی، لرزش دست ها و ضعف عضلانی، عرق کردن یا مشکل در تحمل گرما، حرکات مکرر روده، بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر)، تغییر در چرخه های قاعدگی، اختلال نعوظ یا کاهش میل جنسی، برآمدگی چشم و ضخیم و قرمز شدن ساق پا یا بالای پا اشاره کرد.
تا ۳۰٪ از بیماران مبتلا به بیماری گریوز دچار علائم گریوز چشمی یا تیروئید چشمی یا افتالموپاتی گریوز می شوند. این علائم شامل چشم برآمده، احساس وجود شن در چشم، فشار یا درد چشم، پف پلک یا جمع شدن چشم ها، ملتهب و قرمز شدن چشم، حساسیت به نور، دوبینی، و ازدست دادن بینایی است.
برای درمان بیماری گریوز، روش های مختلفی وجود دارد که شامل موارد زیر می شود:
· درمان با ید رادیواکتیو: این روش با استفاده از ید رادیواکتیو، سلول های تیروئیدی را که هورمون تیروئید تولید می کنند از بین می برد. این روش معمولاً باعث ابتلا به کم کاری تیروئید می شود که نیازمند مصرف داروهای مربوط به کم کاری تیروئید است.
· داروهای ضد تیروئید: این داروها مانع از تولید هورمون تیروئید می شوند. داروهایی مانند پروپیل تیوراسیل و متیمازول برای این منظور استفاده می شوند.
· داروهای بتا بلوکر: این داروها هرچند ترشح هورمون های تیروئید را کم نمی کنند، اما اثرات آنها را مسدود می کنند.
· عمل جراحی: در مواردی که درمان دارویی کافی نباشد، جراحی برای برداشتن قسمتی از تیروئید مورد نیاز است.
پس از درمان، رعایت یک رژیم غذایی مناسب و ورزش منظم می تواند به بهبود وضعیت کمک کند. همچنین، مدیریت استرس و استفاده از روش های آرامش بخش مانند موسیقی گوش دادن و پیاده روی می تواند مفید باشد.
بیماری گریوز یک اختلال خود ایمنی است که می تواند به عوارض جدی منجر شود. شناخت علائم و درمان موثر می تواند به کاهش اثرات منفی این بیماری کمک کند و زندگی روزمره فرد را بهبود بخشد. به همین دلیل، مشاوره با پزشک و پیگیری دقیق توصیه می شود.
به نقل از: ghodadonline.ir